مقایسه تاثیر دو شیوه آموزش سخنرانی و مبتنی بر شبکه بر ارتقای عملکرد تحصیلی دانشجویان؛ دانشگاه علوم پزشکی مازندران

اهداف: آموزش مجازی (الکترونیک) پیوسته، روشی برای تقویت رهیافت‌های سنتی آموزش است، اما هنوز شواهد زیادی در مورد نتایج ارزش‌یابی این روش منتشر نشده است. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر دو روش آموزش مجازی (الکترونیک) و سنتی (سخنرانی) بر میزان یادگیری دانشجویان بود. ابزار و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی در سال 1391، 202 دانشجوی گروه بهداشت عمومیِ دانشگاه علوم پزشکی مازندران در مقطع کارشناسی و کاردانی که دروس اصول اپیدمیولوژی، اپیدمیولوژی بیماری‌های شایع، بهداشت مادر و کودک و بهداشت باروری را در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 91-1390 اخذ کرده بودند، به‌شیوه سر‌شماری مورد مطالعه قرار گرفتند. نیمی از دروس به‌صورت حضوری و بقیه به‌شکل مجازی ارایه شد و تفاوت نمرات آزمون دانشجویان در دو روش آموزشی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین نظرات دانشجویان از طریق پرسش‌نامه محقق‌ساخته ارزیابی شد. داده‌ها توسط آزمون‌های T استیودنت و تحلیل واریانس در نرم‌افزار SPSS 20 تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین نمرات دانشجویان در آزمون حضوری و مجازی تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0p>). آموزش مجازی از نظر دست‌یابی به اهداف آموزشی، محتوی، شیوه، توالی و نوع مطلب و آزمون، مطلوب بود و بین تناسب محتوای درس و اهداف آموزش مجازی، با تعداد اشتباهات دانشجو در آزمون پایانی ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. تسلط و مهارت دانشجو به کامپیوتر با موفقیت کار با سامانه آموزش مجازی و نمرات آزمون کامپیوتری رابطه معنی‌داری داشت (001/0=p). نتیجه‌گیری: دو روش آموزش مجازی (الکترونیک) و حضوری (سخنرانی) بر میزان یادگیری دانشجویان تاثیر نسبتاً یکسانی دارند.